دخترکم دیگه می می نمیخوره

سلام عزیزکم

شب سی آبان روز شنبه که فرداش یک آذر میشد و پریماه جونم یک سال و یازده ماه و چهارده روزش میشد.

عزیزم دیشب می می میخوردی ولی نمیدونم چرا هی گاز میگرفتی طوری گاز گرفته بودی که نوک می می ها زخم شده بود ظهر که از اداره اومدم خونه و خواستی می می بخوری دیدی نوکشون زخم شده خودت رفتی چسب آوردی و زدی به می می ها. منم اه و ناله کردم و شمام بلوزمو دادی پایین و رفتی پی بازی و یادت رفت تا اینکه بابایی (بابایی صبح مامان جون حمیده و آجان رو بردن تبریز دیدن خاله سمیه) عصر برگشتن خونه و با هم نهارخوردیم و خاله رقیه و داداشی ابولفضل اومدن خونه ما و بعد از یه ساعت خاله اشرف و سماجون هم اومدن. به کمک خاله ها شام قورمه سبزی درست کردیم تا عمو اصغر و عمو محمد هم بیان خونه ما شام. شما عزیزکم اونقد با داداشی و سما جون بازی بازی کردین که دیگه اون داشتن میرفتن نای حرکت نداشتی.

با توجه به چسب زخمی که خودت زده بودی منم تصمیم گرفتم دیگه مرحله از شیر گرفتن رو از امشب شروع کنم شب خسته بودی ولی با این همه باز طبق روال و عادت هر شبت موقع خواب می می خواستی تا بخوابی ولی تا چسب رو دیدی زودی بلوزمو دادی پایین و چشمای نازت روهم گذاشتی و خوابیدی...

... ساعت یک طبق روال هر شب از خواب بیدار شدی که می می بخوری ولی باز چسب ...

ولی این سری گریه و گریه و گریه و سرت و دستهات رو میمالیدی از روی بلوزم به می می ها و گریه میکردی و به هیچ ترفندی حاضر نبودی بخوابی. خواب کلافه ات کرده بود و از اون ور هم عادت می می خوردنت آب و شیشه شیر آوردم که نخواستی بردمت تو پذیرایی کلی تو بغلم راه بردمت تا اینکه خوابیدی و اوردمت گذاشتم تو تخت خوابت.

عزیزکم امروز سه آذره و شما سه شبه و روزه که می می نخوردین ولی هنوز که هنوزه موقع خواب و نصف شب و تو ماشین بد جور هوای می می به سرت میزنه. خودم رو هم بگم که خیلی برام سخته خیلی... که دارم از خودم دورت میکنم وقتی فکر میکنم بهترین لحظات و بهترین ثانیه های زندگیم که می می دادن به شما بود رو قراره دیگه نباشه تو خلوت خودم بدونه اینکه شما و بابایی متوجه بشین گریه میکنم ومی می هام هم سنگین شدن و بدجور به اعصابم میزنن...

خدایا به مادر و دختر صبر بده.

فدای گل دخترم بشم من عاشقتم مامانی